شیرین مثل عسل

شیرین مثل عسل ...

  کبوتر حرم: :     کاشکی منم کفتر گنبد بودم اهل خراسون بودمپر می زدم میون صحن آقاکبوتری سفید وزیبا بودم یادمه اون قدیمابا مامان و با باباگندم و جو می بردیمبرای کفترای خوب آقا اون گوشه اون کنارهکبوتری نشستهبا چشم های سیاهشصحنو نگاه می کنه انگار پرش شکستهبال نداره بپرهحیوونکی کبوترچه حسرتی می خوره امام رضای خوبمدستی بکش روی مابه جان کفترایتراضی بمون از ماها میلاد هشتمین اختر تابناک آسمان مبارکشاعر:خودم شیرین مثل عسل ...

مادر خطاب به کودک خردسالش:
هیچ میدونستی وقتی که اون شیرینی رو یواشکی بر میداشتی در تمام مدت خدا داشت تو رو نگاه میکرد؟
کودک: آره مامان جونم!
مادر: و فکر میکنی به تو چی میگفت؟
کودک: میگفت غیر از ما دو نفر کسی نیست، پس میتونی دو تا برداری!

خداوند امید شجاعان است،نه بهانه ترسوها

 

شیرین مثل عسل ...

باید غبار صحن تو را طوطیا کنند  « آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند»    هو هوی باد نیست که پیچیده در رواق  خیل ملائکند رضا یا رضا کنند    بازار عاشقان تو از بس شلوغ شد  ما شاعرت شدیم که مارا سوا کنند    «هر گز نمیرد آنکه دلش» جلد مشهد است  حتی اگر که بال و پرش را جدا کنند    هر کس به مشهد آمد و حاجت گرفت و رفت  او را به درد کرببلا مبتلا کنند    دردی عظیم و سخت که آن درد را فقط  با یک نگاه گوشه ی چشمت دوا کنند    از آن حریم قدسی ات آقای مهربان  «آیا شود که گوشه ی چشمی به ما کنند»     شیرین مثل عسل ...